Het licht van de hoge kaarsen schittert dansend in de wijnglazen. Het met hulst en kerstballen versierde tafelstukje is net zo onderdeel van kerst in mijn ouderlijk huis als de kalkoengeur die langzaam de keuken uit sijpelt. De radio fluistert ‘My only wish this year’ op de achtergrond.
‘Waar is je wederhelft eigenlijk?’ Floors stem klinkt onvast, ze slist een beetje. Zilveren armbanden rinkelen om haar dunne pols, kleine kerstboompjes bungelen aan haar oren.
‘Die ligt ziek in bed.’ Ik neem een slok water. Opmerkelijk, dat Floor registreert dat haar schoonbroer er niet is. Opmerkelijk ook, dat Gijs moe is van alle behandelingen, terwijl ik degene ben die alles moet ondergaan.
‘De mannengriep zeker?’ Ze lacht hard en schel. ’Nou ja, is er tenminste nog iets mannelijks aan hem.’
Pap mompelt iets over soep opwarmen en verdwijnt richting keuken.
‘Wat bedoel je precies?’
‘Kom meisjes, laten we het gezellig houden.’
‘Nee, mam.’ Ik zit vol met ingespoten hormonen en kan me niet inhouden. ‘Ik ben benieuwd wat Floor bedoelt met die kutopmerking.’
‘Nou, gewoon…’ Floor neemt een trage slok, een druppel rode wijn komt in haar decolleté terecht. ‘Als hij een echte man was, was je inmiddels wel zwanger. Toch?’ De zwarte vegen eyeliner laten haar ijskoude ogen extra goed uitkomen.
Ik schuif mijn stoel naar achteren, die met een harde klap op de grond valt. Mam staat ook op, Floor knippert even met haar ogen.
‘Wat weet jij nou van echte mannen?’ Ik leun over de tafel naar voren. ‘Jij trekt alleen maar losers aan.’
‘Maar ik word ten minste zwanger.’
De stilte hangt als een donderwolk boven de tafel. Ik kan me niet bewegen. Een korte blik naar mijn moeder vertelt me dat het waar is.
‘Jij wist dit?’ Ik klink gemener dan mam verdient.
‘Ik mocht het je niet vertellen…’ Mam bijt op haar lip en kijkt hulpzoekend naar Floor, die haar glas bijschenkt.
Dan realiseer ik me dat er iets niet klopt. ‘Waarom drink jij wijn?’
Haar uitdagende blik en daarop volgende woorden striemen dwars door me heen. ‘Omdat ik het laat weghalen.’
Mam zakt terug op haar stoel.
Een knagend gevoel nestelt zich in mijn buik. ‘Wie is de vader?’ Ik zie een flits van schuldgevoel, voor ze haar ogen neerslaat.
Ze mompelt iets. Ik versta haar niet goed. Denk ik. Hoop ik. Ik vraag haar te herhalen wat ze net zei.
Gijs.’
Mijn lijf voelt als een leeggelopen ballon. Gijs, die meer moest vergaderen, die steeds vaker aangaf dat de geplande seks hem tegen stond, die vanavond niet mee kon omdat hij ‘kapot’ was.
Floor…’ Mam wist dit ook nog niet, blijkbaar. Pap is nog steeds in de keuken. De lafaard.
Ik neem Floors glas wijn en neem een flinke slok. Daarna kiep ik de overgebleven vloeistof over Floors hoofd. Ik bedwing de neiging om de piek van de boom te rukken en in haar oog te steken, breng in plaats daarvan mijn mond dicht bij haar oor. ‘Ik wil jou nooit meer zien.’