Neuriënd wandel ik naar huis, likkend aan het eerste roomijsje van deze lente. De boodschappenronde zit erop. Net zoals elke zaterdag vertrok ik met mijn zelf gehaakte netjes richting de markt.
Ik verheug me op een middag in onze grote, landelijke keuken. Niets lekkerder in een weekend om van een paar simpele ingrediënten een lekker maaltje tevoorschijn te toveren. Waar anderen de natuur in trekken of in een goed boek duiken, vind ik mijn ontspanning in een paar potten en pannen.
Remco werkt vandaag, en morgen waarschijnlijk ook. Zaterdagen, zondagen, avonden, als opklimmende advocaat moet hij veel uren draaien, flink veel uren. Vergaderingen op de meest onmogelijke tijdstippen zijn eerder regel dan uitzondering.
Vaak komt hij uitgeput thuis, en na de maaltijd verdwijnt hij met een ‘Was weer overheerlijk, schat’ snel achter zijn laptop. Meestal lig ik al uren te slapen voor ik zijn kant van het bed voel inzakken.
Leuk is anders, maar ik weet dat hij dit moet doen om zijn droom te bereiken. Strafrechtadvocaat, liefst later ook rechter, vraagt nu eenmaal veel, niet alleen van hem, maar ook van mij.
Ik let niet op en struikel over een hobbel op de stoep. Ik kan me nog net rechthouden en blijf even staan om mezelf te herstellen en om te kijken of niemand mijn onhandigheid gezien heeft.
Mijn blik blijft hangen op de etalage van het reisbureau aan de overkant. Misschien is het geen verkeerd idee om alvast wat folders mee te nemen. Na een drukke periode kunnen we straks beiden wel wat ontspanning gebruiken.
Ik kijk links en rechts en steek snel over. Terwijl ik de deur open wil duwen, valt mijn blik op de man die voor de balie staat, en op zijn hand die de bil van de vrouw naast hem vasthoudt. Die hand herken ik uit duizenden, net als de bleke plek op de ringvinger.
Ik draai me om en ren de straat weer over. Naar huis, weg, is alles wat ik kan denken. Tranen vertroebelen mijn zicht, en ik zie de fiets niet, die zoemend snel aankomt. Het spatbord raakt me achter tegen mijn kuit, en voor ik het weet vliegen de paprika en komkommer me om mijn oren.