Man slaapt nog, zoon logeert opa en oma. Een hele dag vóór me die ik volledig kan besteden aan het schrijven. Normaal gesproken kom ik hier nooit aan toe, dus dit is echt ideaal. Schrijfoefeningen doen, dat ene idee uitwerken, een begin maken aan de inzending voor de schrijfwedstrijd, meters maken vandaag. Nadat ik de hond heb uitgelaten, de was heb opgevouwen en uitgebreid ontbeten heb, ga ik achter mijn laptop zitten. Eerst even snel social media bekijken, mijn mail opruimen, en mijn bureaublad ordenen. Drie koppen thee en nog een was later kijk ik naar mijn computerscherm, een leeg word-document geopend. Terwijl de knipperende cursor me uitlacht, besluit ik inspiratie op te doen door op de website van de schrijfster te kijken, die de wedstrijd uitgeschreven heeft. Ik lees haar blog en bekijk enkele filmpjes. ik krijg ideeën, ik schrijf ze op en wis ze weer. Wie hou ik voor de gek, ik ben toch geen schrijfster? Ik kan niet eens één pakkend idee bedenken. Verslagen scrol ik weer verder op haar website. Plotseling zie ik het, zij schrijft meestal met een vulpen!
Achterdochtig bekijk ik mijn eigen schrijfgerei met andere ogen. Hoe kom ik erbij dat ik ooit schrijfster kan worden met die goedkope pennen? Waar ben ik mee bezig?
Het volgende uur besteed ik aan googelen naar vulpennen, en uiteindelijk heb ik mijn keus gemaakt. Een mooie stijlvolle pen, waaraan je meteen ziet dat die alleen maar door échte schrijvers gebruikt wordt. Die mooie pen vraagt natuurlijk om nieuwe schriften, dus ook deze zet ik meteen op mijn lijstje. Voldaan reken ik een aankoop af die over twee dagen wordt geleverd.
Voor het gemak vergeet ik de la vol met lege schriften en notitieboeken. Die liggen allemaal nog op een geweldig idee te wachten, want je kunt toch niet zomaar lukraak ergens in gaan schrijven? Wel met een vulpen natuurlijk, dat spreekt vanzelf. Zodra die geleverd wordt, zullen de verhalen er vanzelf uit stromen. Toch?
