Sigrid,
Ik ben niet zo goed in confrontaties, ik kan mijn gedachten op papier veel beter verwoorden dan in het echte leven, vandaar deze brief.
Hoe moeilijk ik het ook vind, want we kennen elkaar ten slotte al een hele tijd, wil ik onze vriendschap beëindigen. Of nou ja, vriendschap? Achteraf gezien zou ik onze band wellicht anders omschrijven.
Op de lagere school trok jij aan mijn staart en ik aan het kortste eind. Ik maakte jouw huiswerk en jij maakte mij cool.
We trokken elkaar aan en we stootten elkaar af en al die tijd zijn we om elkaar heen blijven draaien. Als planeten, tot elkaar veroordeeld tot het einde der tijden.
Als ik met liefde terugkijk, waar ik hard mijn best voor doe, zou ik kunnen verdedigen dat je alleen maar het beste met me voorhad.
Toen jij zei dat ik niet moest solliciteren naar die baan bij Media Marketing, omdat het niet bij mij zou passen, had je waarschijnlijk gelijk. En dat die baan op jouw lijf geschreven was, bleek wel uit het feit dat jij aangenomen werd.
Iedere keer als je, als we samen gingen winkelen, mij bepaalde kleding afraadde, die je vervolgens zelf wel kocht, was ik het met je eens dat het jou beter stond.
Toen ik jou en Jeroen samen zoenend in het steegje betrapte, deed dat behoorlijk pijn. Maar toen je later uitlegde dat hij helemaal mijn type niet was, kon ik dat wel inzien. Het feit dat hij vreemdging bewees dat natuurlijk ook. Eigenlijk had je mij een dienst bewezen, achteraf gezien.
Terugkijkend op al deze situaties, had ik misschien beter moeten weten. Was ik naïef, had ik eerder naar mijn onderbuikgevoel moeten luisteren? Maar we hebben ook mooie momenten samen gehad. Denk ik. Ik kan me er nu even geen voor de geest halen, maar toch…
En je hebt me ook veel goeds gebracht. Geen baan waarin ik niet gelukkig zou zijn, geen kleren waarin ik een modderfiguur sla en geen relatie die gedoemd is te mislukken.
Maar toen kwam de spreekwoordelijke druppel. Je leende een boek en gaf het me veel te laat terug. Mét een koffievlek op het schutblad, waar ik pas die avond achter kwam.
Je hebt me veel geleerd en ten slotte heb je me geleerd mijn grenzen aan te geven. Wie aan mijn boeken komt, komt aan mij. Die koffievlek is de meteoriet die ons voor eeuwig in andere banen stuurt.
Tot nooit meer ziens.
Groet,
Mila