Terwijl ik over het asfalt wankel, vind ik mezelf buitengewoon intelligent. Ik geef mezelf een denkbeeldig schouderklopje, omdat ik de auto heb laten staan, en tuimel zowat omver.De ongewoon warme herfstdag is nergens meer te bekennen. In een poging op te warmen, sla ik mijn armen om me heen, maar door die beweging kukel ik…

Ik kan mijn ogen nauwelijks meer openhouden als Pieter me overdreven kreunend over de drempel tilt. Hij is gespierd genoeg, maar het tijdstip en de alcohol in zijn bloed doen zich gelden. Het feest heeft tot in de late uurtjes geduurd en nu giechelen we onze weg richting het hemelbed. Mijn witte pumps, die ik…

#470 – waar rook is… Met mijn voeten op de lessenaar leun ik achterover en bekijk de gebogen hoofden van mijn groep-acht leerlingen. Ongeveer de helft van de klas is druk aan het schrijven of doet in ieder geval alsof. Een enkeling kijkt dromerig om zich heen. De druktemakers achterin hebben aan één blik voldoende…

Sem holt voor me uit. Zijn hoogblonde haren en rode jasje zijn door het kale struikgewas goed te zien. De geur van regen hangt in de lucht en de frisse wind waait mijn gedachten op orde. Op dit vroege tijdstip zijn er nog geen andere mensen in het park. Sem kan zich uitleven zonder iets…

Mijn lichaam is er niet meer. Er is alleen nog pijn; knellende, verscheurende, ik-wil-hier-niet-meer-zijn pijn. Al zolang ik me kan herinneren, ben ik op mijn hoede. Ik moest wel. Vanaf de leeftijd dat kinderen zich splitsen in pestkoppen, meelopers en losers, behoor ik tot die laatste groep.Vanaf dat moment was ik niet goed genoeg meer….

In de auto, mijn man achter het stuur, sluit ik mijn ogen en denk aan mijn opa Toon. Hij is vaak in mijn gedachten de laatste tijd. De man was een groot fan van zijn naamgenoot, Toon Hermans. Hij leek ook een beetje op hem, met zijn lieve pretoogjes.Hun huis was klein en stond vol…

Bij iedere stap die ik zet in dit immense openluchtmuseum, dat duizenden jaren is bevroren in de tijd, brengt onze gids de geschiedenis meer en meer tot leven. Ik slenter achter haar aan over de basaltblokken en geniet van haar stem, die met een knisperend Italiaans accent anekdotes en wetenswaardigheden met ons deelt over deze…

Ze drukt het kussen hard op het gezicht. Een speldenprikje schuldgevoel welt op in haar maag. Ze probeert de zoetemeisjesgeur die het lijfje uitwasemt te negeren. Door de diepe slaap, spartelt het kind nauwelijks tegen. Ze neuriet om zichzelf kalm te houden. Bijna is alles weer zoals het hoort. Iedereen had er recht op en…

466 – Foto uit het verleden ‘Weet je dit nog?’ Karlijn kijkt over mijn schouder mee. Het blije gezin voor de prachtig verlichte Eifeltoren kijkt ons lachend aan. Ik heb mijn handen op de schouders van Stefan liggen, en Frank draagt Maartje op zijn schouders. Karlijn zucht en gaat weer tegenover me zitten. ‘Het lijkt…

Terwijl Tom Hanks en Meg Ryan elkaar verliefd aankijken op één van de hoogste gebouwen van New York, gaat de deurbel. Ik neem een slok wijn en sta op van de hoekbank. ‘Was je je sleutel nu alweer…’Voor ik het doorheb, word ik met een flinke armzwaai tegen het haltafeltje aangesmeten. Twee grote lijven dringen…